'De eerlijke vinder’ van Ruth Rendell

De Britse schrijfster Ruth Rendell is nog altijd het best gekend van haar Inspecteur Wexford detectives, waarvan trouwens ook een televisieserie gemaakt werd. Persoonlijk hou ik echter nog meer van haar psychologische thrillers, die ik tot nu toe systematisch verslonden heb. Portobello, vertaald als De eerlijke vinder, speelt zich af in Londen, meer bepaald Portobello Road en de omliggende straten. Het verhaal volgt een viertal personages in die omgeving, figuren die elk met hun eigen ogenschijnlijk banale problemen worstelen. De vondst van een groot geldbedrag vormt de aanleiding voor een reeks intriges. De karakters van Joel, Ella, Eugene en Lance hebben ogenschijnlijk weinig met elkaar gemeen & het boek kabbelt aanvankelijk een beetje saaitjes vooruit. De innerlijke, psychologische conflictsituaties die vooral in het tweede deel van het boek de kop opsteken, zorgen uiteindelijk voor een onderhuidse spanning, waardoor ik ineens toch meegetrokken werd in dit verhaal. Ruth Rendell blijft een meesteres in de manier waarop zij zich kan verplaatsen in het hoofd en gemoed van haar personages. De verslaving van Eugene aan bepaalde suikervrije snoepjes wordt misschien wat al te breed uitgesmeerd en herhaald, waardoor het moeilijk was om niet geïrriteerd te geraken, maar dan besefte ik dat dit net de bedoeling was, omdat verslaving nu éénmaal op die manier in elkaar zit. Al bij al is De eerlijke vinder zeker geen hoogtepunt in het uitgebreide oeuvre van Ruth Rendell, maar het blijft wel boeiende lectuur.