‘De @-cultuur’ van Andrew Keen

‘Dit boek moet je dringend eens lezen en dan stop je met heel dat geblog en faceboekgedoe’, kreeg ik te horen van iemand uit mijn directe vriendenkring. Voor iemand die niet wil weten van digitale, sociale media komt 'de @-cultuur: hoe internet onze beschaving ondermijnt' als een geschenk uit de hemel. Andrew Keen schreef dit ‘pamflet’ al enkele jaren geleden, maar de discussie blijft ook vandaag brandend actueel. Volgens de auteur vormen al die web 2.0 toepassingen waarin amateurs het overnemen van professionals een ernstige bedreiging voor onze cultuur. De grootste onbenullen wanen zich auteur of kunstenaar en sturen ongestraft de grootste onzin de wereld rond via blogs, wikipedia, youtubefilmpjes of andere web 2.0 media. Ernstige journalisten, schrijvers, wetenschappers, filmers en muziekmakers komen in de verdrukking, met als resultaat dat er op het eind niets meer overblijft van onze beschaving, die zich eeuwenlang dankzij talent en deskundigheid van goed opgeleide mensen ontwikkeld heeft. Vakkennis en copyright worden overboord gegooid, iedereen doet maar op.

In een 8-tal kleine hoofdstukjes staaft Andrew Keen zijn visie aan de hand van de volgende hete hangijzers.

Hoe de publieke opinie in handen is van ‘aapjes’ die luidkeels hun oninteressante mening verkondigen via wikipedia en blogs.

Hoe het illegaal downloaden van muziek de teloorgang van de muziekindustrie heeft bewerkstelligd met verschraling van het muzikale aanbod. Hetzelfde lot staat ook de filmindustrie te wachten.

Hoe ‘Big Brother’ een feit is dankzij sociale netwerksites waarop achteloze individuen hun privacy te grabbel gooien.

Hoe internetcriminaliteit floreert: gokverslavingen, pornoindustrie, financiële fraude…

Voor dit alles valt wel wat te zeggen, we weten ondertussen dat we niet alles klakkeloos mogen aannemen omdat het ergens op internet gepubliceerd werd, we weten dat voorzichtigheid op zijn plaats is bij het gebruik van sociale netwerken of bij of on-line aankopen. Het probleem is echter dat de auteur dit alles erin dramt op een irritante, pedante manier. De herhalingen deden mij regelmatig denken aan een plaat die blijft hangen. Alle innovaties worden zonder nuance op een hoop gegooid. Alsof de traditionele media altijd garant staan voor kwaliteit en het vroeger allemaal zoveel beter was!?

Het ergste is dat een boekje zoals dit van Andrew Keen niet bepaald drempelverlagend werkt bij personen die zich na veel aarzelen voorzichtig op de digitale snelweg wensen te begeven. Neen, nog meer angst en paranoia zijn het gevolg. Een spijtige zaak.