'Zijde' van Alessandro Baricco

‘Hij verroerde zich niet, zelfs niet toen hij voelde hoe de handen van zijn schouders naar zijn nek gingen en de vingers - de zijde en de vingers - tot aan zijn lippen reikten, en ze één keer beroerden, langzaam, en weer verdwenen.’

Zijde (1997) betekende de grote doorbraak voor Alessandro Baricco (Italië) en werd in 1998 uitgeroepen tot ‘Booksellers International Book of the Year’. De betoverende mini novelle (120 pagina’s) speelt zich af in de tweede helft van de negentiende eeuw. Het dorpje Lavilledieu (Zuid-Frankrijk) leeft van de zijdeproductie. Wegens een ziekte van de zijderupsen, traditioneel aangevoerd uit Egypte en Klein-Azië, wordt het terrein noodgedwongen verlegd naar Japan, een land dat op dat moment nog een aura van geheimzinnigheid en mysterie uitstraalt. De grenzen met de buitenwereld zijn nog maar pas geopend. Hervé Joncour wordt vier maal op expeditie gestuurd en geraakt iedere keer meer in de ban van een intrigerende, jonge vrouw.

 ‘Haar ogen hadden geen oosterse vorm, en haar gezicht was het gezicht van een meisje.'

Alessandro Baricco toont dat weinig woorden volstaan om levensechte personages neer te zetten. De 65 hoofdstukjes in miniatuur lezen als een oosters sprookje, vol exotische symboliek. De geschiedenis meandert repetitief op het ritme van de seizoenen en trekt de lezer zintuiglijk mee in een sensuele trance. Een 'zijde' zacht, poëtisch kleinood, waarvan de tragische, ontnuchterende ontknoping mij wel wakker maakte uit een (te) mooie droom. In 2007 volgde een verfilming door de Franse regisseur François Girard met Michael Pitt en Keira Knightley in de hoofdrollen. Bekijk hieronder de trailer.