Intelligente chicklit met een vleugje scifi
‘Ilse Croughs is mama, echtgenote, leerkracht, dochter, zus, nicht, buurvrouw, hartsvriendin, maar ook kok, verpleegster, psycholoog, personal shopper, partyplanner, taxichauffeur, schouder om op uit te huilen, rampgeval, poetsvrouw, binnenhuisarchitect, organizer, hovenier, bankier, mediator, dierenverzorger, technieker, huiswerkbegeleider, conciërge, sloddervos, diva divine en alles wat er verder ook maar nodig is om de boel draaiende te houden.’
Je vraagt je af hoe deze duivel-doet-al het in godsnaam heeft klaargespeeld om tussen al die drukke bezigheden een heuse roman neer te pennen. Hey Maurice is al enkele maanden uit. Hoog tijd om ‘auteur’ toe te voegen aan het lijstje en liefst ergens bovenaan!
We duiken in het leven van Helena. Haar partner Wes houdt zich bezig met geavanceerde technologie en is bijna constant uithuizig. En het beloofde sprookjeshuwelijk is er twaalf jaar en drie kinderen later nog steeds niet van gekomen. Nu zit Helena aan huis gekluisterd met drie vermoeiende belhamels, die doorlopend haar aandacht opeisen. De afstompende uren op kantoor zijn ook niet bevorderlijk voor de ontwikkeling van haar competenties, met een takenpakket dat zich beperkt tot koffiezetten of verslagen bijeenzoeken, sorteren, printen en nieten voor een onuitstaanbare bazin. Dit terwijl ze ervan droomt om in de voetsporen van Eveline te treden, haar irritant perfecte collega en Instagram influencer, die er hashtags op nahoudt zoals lovemylife en lovemyjob. Maar Helena beschikt over een troef met Maurice, een super-de-luxe virtuele Google-assistent die ze van Wes gekregen heeft. Deze slimme Maurice neemt niet alleen allerlei vervelende klusjes over, maar genereert ook extra tijd, het kostbaarste geschenk dat Helena zich kan wensen. Ze merkt hoe ze de wereld met een simpel commando kan pauzeren. Geen beweging en geluid om haar heen, dat biedt perspectieven om de omgeving eindelijk naar haar hand te zetten.
De roman is geschreven in de ik-persoon, dit betekent dat je als lezer ondergedompeld wordt in de muizenissen van een moderne, drukbezette, multitaskende jonge vrouw. Welkom in het universum van hashtags, chick flicks en andere modieuze Engelse uitdrukkingen. En Croughs kruidt de dialogen met spreektaal in een Verkavelingsvlaams zoals we dit nogal eens door Bv’s horen bezigen in populaire soaps. Maar in zijn geheel hanteert ze een verfrissende schrijfstijl, die naturel en soepel wegleest.
Of het nu gaat om taferelen aan de ontbijttafel, in de supermarkt, bij de bakker, in de chique klerenwinkel, op de werkvloer, in de buurt van bouwvakkers of langs het voetbalveld, ze leveren rake typeringen op van situaties die afwisselend gênant, herkenbaar of heerlijk stout zijn. Daarnaast zet Croughs de fantasierijke dagdromen van Helena mooi beeldenrijk neer en neemt ze de verwachtingspatronen, waarmee jonge vrouwen bestookt worden in een jachtige maatschappij, flink op de korrel. Hoe ze manusje-van-alles moeten zijn en er tegelijk piekfijn uitzien. Ze levert geen fundamentele kritiek op deze mechanismen, maar gaat op zoek naar manieren om ermee om te gaan zonder te verzuipen. Dan komt technologie uitstekend van pas.
Ilse Croughs levert met Hey Maurice een knap opgebouwde, (ont)spannende debuutroman af. Intelligente chicklit met een vleugje scifi in een romantisch feelgood sausje.
Nog een leestip!
De auteur heeft een blog (zie https://croughsilse.wordpress.com/), die kortverhalen bevat waarin ze dezelfde persoonlijke stijl etaleert. Vooral Susanne is een aanrader, een verrassend spannend verhaal dat herinneringen oproept aan de Tales of the unexpected van Roald Dahl. En haar column Achteraanval behaalde de shortlist van de columnwedstrijd 2022 op de website This is how we read.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten