‘Hij fronste zijn voorhoofd. Het irriteerde hem dat Bolanle de reden voor zijn komst was, nadat hij nog maar twee jaar eerder over zijn verovering had opgeschept: dat Bolanle zo nauw was als een flessenhals, dat hij haar had geramd tot ze er scheel van zag en dat ze zijn mannelijkheid in zijn volle lengte op haar rug liggend had genomen – willig en met gespreide benen. Hij wist niet goed hoe hij de mannen moest vertellen dat al zijn geram tevergeefs was geweest’.
Aan het woord is de Nigeriaan Baba Segi. Met zijn drie vrouwen en zeven kinderen heeft hij het al niet onder de markt, toch laat hij zich verleiden om er nog een vierde eega bij te nemen. Bolanle is niet alleen jong en beeldschoon, ze heeft daarbij ook nog eens als enige gestudeerd. De drie andere vrouwen zien dit vierde exemplaar met lede ogen aankomen. Bolanle brengt echter niet alleen een hoop onrust binnen in het huishouden, ze zit tegelijk met een groot probleem opgezadeld, ze geraakt maar niet zwanger, tot torenhoge frustratie van Baba Segi.
Lola Shoneyin (°1974) pakt in haar vermakelijke debuut De vrouwen van Baba Segi uit met dolkomische intriges, hilarische dialogen en stereotiepe verhoudingen tussen dikke, boertige oude mannen en ranke, kokette jonge vrouwen. Ze laat het verhaal afwisselend vertellen door de vier eega's en hun gemeenschappelijke echtgenoot. De belevenissen en motivaties van Bolanle komen het meest levensecht over, als lezer ging ik me in eerste instantie met haar identificeren. Waarom kiest deze hooggeschoolde jonge vrouw er bijvoorbeeld vrijwillig voor te breken met haar familie om de vierde echtgenote te worden van een weliswaar rijke, maar vooral simpele winkelier? De drie andere vrouwen overstijgen aanvankelijk de karikatuur niet. Ze worden neergezet als dom, egocentrisch, venijnig, jaloers, wraakzuchtig en bijgelovig. Toch krijgen ook hun tragische levens langzaam vorm en ga je als lezer het waarom begrijpen van hun gevoelens en gedrag. De schrijfster levert alles bij elkaar een genuanceerde kijk op de schade die polygamie aanricht bij vrouwen en hele families en hoezeer het stigma van kinderloosheid doorweegt in de door haar geschetste, hedendaagse Nigeriaanse maatschappij. Iedereen verdient in deze warmmenselijke roman uiteindelijk onze sympathie, zelfs Baba Sega mag tonen dat ook hij ondanks alles het hart op de juiste plaats heeft.
De vrouwen van Baba Segi is een knappe vertelling, met kluchtige humor als verraderlijk bovenlaagje op grimmige maatschappijkritiek. En met een verrassende plot op de koop toe!
‘Het is het levensdoel van elke vrouw om kinderen te krijgen. Wil je soms een geest in de wereld van de levenden worden? Zo wil ik je niet in deze wereld achterlaten.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten