Indrukwekkende plot, maar de uitwerking valt tegen
Om zijn job niet te verliezen volgt Maarten een avondcursus Russisch. Klasgenoten heeft hij nauwelijks en Pavel, de pedante Russische leraar, geeft niet de indruk dat hij gemotiveerd is om zijn cursisten snel veel bij de leren. Zijn manier van lesgeven is op zijn minst onorthodox te noemen. Maarten houdt zich tijdens en na de lessen op met Lore en Diederik, een koppel dat een bezoek plant aan de Kungur-grotten in Rusland. Hij geraakt in de ban van de mooie Lore, maar dat geldt eveneens voor Pavel. Dat het later in de grot flink gaat mislopen, lezen we al op de eerste pagina’s van Russisch voor beginners.
Dominique Biebau heeft een ingenieuze plot bedacht en die vervolgens in een romanvorm gegoten die niet werkt. Om te beginnen ontbreekt er vlees aan de botten. De personages die het verhaal moeten dragen zijn moeilijk serieus de nemen. Ze blijven onuitgewerkt (Diederik en Lore) of lachwekkend karikaturaal (Pavel). Het hoofdpersonage (Maarten) komt ook moeizaam tot leven, omdat wat hij meemaakt, doet en zegt gekunsteld overkomt. Hij straalt onechtheid uit.
Het eerste deel is saai, langdradig en vooral niet spannend. Je komt door de flashbacks, flashforwards en perspectiefwisselingen te weten dat er iets sinister aan de hand is, maar de auteur geeft teveel informatie prijs, op een expliciete manier. Je kan niet naast de hints doorlezen, omdat ze nadrukkelijk opvallend gepresenteerd worden en niet verstopt tussen de lijntjes. Daardoor is na ca. 50 pagina’s de hele toedracht zonneklaar, zowel het wat, het hoe als het waarom. De schrijfstijl is bij momenten irritant literair, met vergezochte beeldspraak en moeilijke woorden - wie weet bijvoorbeeld wat telomeren zijn? - maar er zitten ook pareltjes tussen de metaforen en kleine levenswijsheden.
Het tweede deel is wel spannend geschreven, bijvoorbeeld als Maarten op onderzoek gaat in de gevaarlijke Russische grot. Zodra hij terug thuis is, wordt de plot knap afgewikkeld, dan krijgt de roman leven en sfeer, die schatplichtig is aan Hitchcock. Het kat en muisspel met de onvermijdelijke femme fatale genereert suspense. Eindelijk komt er vaart in de plotwendingen en de auteur probeert de lezer nog enkele keren op het verkeerde been te zetten. Alleen spijtig dat hij in het eerste deel de spanning die dit zou moeten opleveren al om zeep geholpen heeft. Je krijgt enkel de bevestiging van wat al duidelijk was, dankzij die vele hints in deel één.
Dominique Biebau is er niet in geslaagd om de potentie van een supersterke plot in een even sterke thriller te gieten. Stof voor een spannende film zit er wel in. Subtiele beeldtaal kan wonderen doen, zelfs voor een verhaal dat de kracht van taal zo sterk benadrukt.
Gelezen voor de lezersjury van de Hebban Thrillerprijs 2020. Als jurylid kreeg ik drie titels uit de Longlist toegewezen. Dit boek gaf ik een score van 6/10. Zie recensie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten