Mijn
boek van het jaar! Sandgren debuteert met een rijke, ongrijpbare, vuistdikke roman die intrigeert, zoals de Mona Lisa, het beroemde schilderij. Dé hamvraag die doorheen de lappendeken aan verhaallijnen loopt is of je dankzij kunst en literatuur de banaliteit van het gewone leven kan overstijgen.
Venturini serveert de lezer een rauwe monoloog. De aaneenrijging van raak geformuleerde observaties en toespelingen, zwarte humor en krachtige metaforen maakt de beschreven ellende verteerbaar.
Pfeijffer schreef een poëtisch miniatuurtje waarin ironie en melancholie hand in hand gaan, het perfecte Boekenweekgeschenk om een breed lezerspubliek op grote schaal kennis te laten nemen van zijn eigenzinnige, unieke stem. Maar deze novelle is in de eerste plaats een ontroerend, toegankelijk pleidooi voor de kracht van verhalen. Want als je iets niet vertelt, bestaat het niet!
Robben legt een verborgen geschiedenis bloot. Er staat geen woord te veel of te weinig in deze fijngevoelige, goed gedoseerde vertelling en op iedere bladzijde komen we subtiele pareltjes van zeggingskracht tegen.
Jacobsen sleept je mee naar desolate Noorse landschappen en dompelt je onder in een ruw eilandleven, waar alles traag verloopt, op het ritme van de seizoenen. Dit is het derde deel van een schitterende trilogie. ‘Slow reading’ op zijn best!
Hilarische vetzakkerij waarmee Peeters zelfs H.B. een kolossale poep laat ruiken. Ondertussen neemt hij o.a. de consumptiemaatschappij, esoterisch zweeftevengedoe en vooral de uitwassen van de voedingsindustrie en andere porno stevig op de korrel. Sprookje voor volwassenen waarbij ik hardop moest lachen (wat zelden gebeurt tijdens het lezen).
Ali speelt een vernuftig spel met vooroordelen en rekent kordaat af met dweperig oriëntalisme in deze vermakelijke interculturele soap.
Een knap geconstrueerde psychologische roman, waarin de auteur treffend illustreert hoe literatuur en beeldende kunst mekaar aanvullen en versterken.
Candlish staat alweer garant voor Hitchcockiaanse suspense, met ook deze keer een overdonderende climax op de allerlaatste bladzijde.
Vanderstraeten verkent de ultraorthodoxe Joodse gemeenschappen in Antwerpen met een nieuwsgierige blik, maar vooral met veel humor en empathie. Op die manier krijgt de lezer een ‘uniek inkijkje in de onbekende wereld van de ander, die vlakbij woont’. Zie ook Mazzeltov (2017)
De Klerk schreef een overtuigende roman over nagenoeg onuitwisbare letsels waarmee kinderen uit een disfunctioneel gezin worden opgezadeld. Het relaas van één week omspant alles bij elkaar genomen een half leven.
Het is de verdienste van Baumgart dat hij de verstikkende en geestdodende effecten van overdadige weelde tastbaar maakt voor de lezer. Met Het dodenschip levert hij een geslaagde derde roman af.
De VRT-journalist schetst op een verhelderende manier de invloed die nepnieuws en andere vormen van desinformatie op ons hebben en formuleert oplossingen om ermee om te gaan.
Dit derde deel van zijn Alex Berger serie blijft smaken naar meer! Onderhoudend en (ont)spannend!
Meer boekentips en recensies vind je op mijn publieke Hebban-pagina.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten