Over schoonheid van de jonge Britse auteur Zadie Smith speelt zich af in een multicultureel milieu. Centraal staan twee rivaliserende universiteitsprofessoren en hun gezin. Het gaat om ‘rommelige’ gezinnen, waarbij de vele personages het boek wat chaotisch maken. Om die reden is het niet altijd gemakkelijk om zich echt betrokken te voelen met één van de figuren. Ook het feit dat alles in de derde persoon geschreven staat, speelt hierbij een rol. Maar uiteindelijk is dat allemaal geen probleem, want het verhaal wordt heel mooi en met de nodige humor (vaak satirisch) verteld. Elk personage heeft bovendien goede en slechte kanten en vertegenwoordigt daarbij een andere visie of levenshouding: de tegenstellingen tussen de middleclass intelligentsia en de lagere klassen, de multiculturele gelaagdheid (je merkt bijvoorbeeld niet dadelijk of iemand blank of zwart is), de relaties tussen ouders en hun kinderen, studenten en professoren onderling en tegenover elkaar, liberale versus conservatieve opvattingen, rijk en arm, klassieke kunst en hedendaagse kunst, poëzie en hiphop, sterke vrouwen en zwakke mannen,... Ook verloopt de communicatie moeizaam en worden ‘probleemsituaties’ onder tafel geveegd. Nog een interessant gegeven in het boek zijn de verwijzingen naar schilderijen (vooral van Rembrandt), quotes van Shakespeare en de parallellen met Howard's end van E.M. Forster, verfilmd door James Ivory. Die overeenkomsten zitten in details, waar je zonder problemen overheen leest als je er niet mee vertrouwd bent.Eén specifiek thema in het boek is de betekenis van de hiphopcultuur en de volledige subcultuur die errond hangt met termen als MC, bling bling cultuur, 'kings and toys' of blockparties. Ook graffiti hangt ermee samen. Jongeren kunnen hun visie op de maatschappij kwijt met weinig middelen. In het boek komen bijvoorbeeld een aantal rappers uit een ghetto voor die kritiek uiten op het Amerikaanse beleid omtrent Haïti. Veel stof tot nadenken dus in deze roman van Zadie Smith!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten